Tussen het naoorlogse classicisme en het brutalisme van de Golden Sixties kwam, als een betoverend intermezzo, de trend van het speels modernisme, waarvan de esthetiek een zekere onbezorgdheid uitdrukte.

Vaardig paste Brunswyck deze nieuwe vormentaal toe: V-vormige pijlers, hellende kroonlijsten en luifels, deurklinken in de vorm van een boemerang, een pijl of uurwerkwijzers, zigzagborstweringen, stermotieven... Hij had een voorliefde voor schuine lijnen, luchtige volumes en onregelmatige, hoekige of kronkelende vormen. Zijn structuren zijn licht, de ritmes soepel, de lijnen gespannen, de silhouetten slank en spits.